บทที่5แรงเสียดทาน

แรงเสียดทาน (friction force)
            1.แรงเสียดทาน (friction force)  เป็นแรงที่เกิดขึ้นระหว่างผิวสัมผัส 2 ผิว  พยายามต่อต้านไม่ให้ผิวทั้งสองเคลื่อนที่ผ่านกัน   แรงเสียดทานมีผลต่อการเคลื่อนที่  คือ   พยายามต่อต้านการเคลื่อนที่ของวัตถุค่าของแรงเสียดทานจะมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับลักษณะของผิวสัมผัส   แรงกดวัตถุลงบนพื้นสัมผัสและชนิดของวัตถุที่สัมผัส

             

        2.ทิศทางของแรงเสียดทาน  ทิศของแรงเสียดทานจะมีทิศสวนทางกับการเคลื่อนที่  เวลาจะดูทิศของแรงเสียดทาน  ให้ดูที่จุดผิวสัมผัสว่าผิวสัมผัสเคลื่อนที่อย่างไร   แรงเสียดทานจะสวนทิศการเคลื่อนที่นี้แรงเสียดทานขณะรถแล่นกับแรงเสียดทานขณะขับรถเบรกต่างกัน   แรงเสียดทานขณะรถแล่น   ผิวสัมผัสหมุนไปข้างหลัง   แรงเสียดทานมีทิศไปข้างหน้า






                ก.   รถแล่นจากซ้ายไปขวา   ยางรถหมุนเคลื่อนที่จากขวาไปซ้าย   แรงเสียดทาน F มีทิศจากซ้ายไปขวา

                ข.   รถแล่นถอยหลังจากขวาไปซ้าย   ยางรถหมุนเคลื่อนที่จากซ้ายไปขวา   แรงเสียดทาย F มีทิศทางจากขวาไปซ้าย

                ค.  รถเบรกล้ออยู่นิ่งแต่รถจะแล่นไปต่อจากเดิม คือ จากขวาไปซ้าย แรงเสียดทานมีทิศจากซ้ายไปขวา

 3.ประโยชน์และโทษของแรงเสียดทาน

                รถยนต์จะแล่นไปได้   ต้องมีแรงเสียดทาน F ยันล้อไว้   ถ้าไม่มี F ล้อจะหมุนอยู่กับที่   รถแล่นไปไม่ได้  ตัวอย่างมีในบนถนนเมืองหนาว   พื้นถนนเป็นน้ำแข็งรถแล่นไป     ไม่ได้   ต้องเอาทรายโรยให้เกิดแรงเสียดทานรถจึงแล่นไปได้

                คนจะเดินบนพื้นต้องมีแรงเสียดทาน   ถ้าไม่มีคนจะเดินไม่ได้   จะลื่นหกล้ม   รองเท้าจึงต้องมีลวดลายเพื่อให้เกิดแรงเสียดทาน   ยางรถยนต์ก็ต้องมีลวดลายเพื่อให้เกิดแรงเสียดทาน

                โทษของแรงเสียดทานก็มี   ตัวอย่างเช่น   แรงเสียดทานตามข้อต่อ   หรือแกนหมุนของเครื่องยนต์ต้องมีตลับลูกปืน   หรือหยอดน้ำมันหล่อลื่น   ช่วยลดแรงเสียดทาน   ไม่เช่นนั้นจะสูญเสียพลังงานมาก   เกิดความร้อนมากด้วย   รถยนต์มีแรงเสียดทานกับอากาศทำให้แล่นช้า   เรือมีแรงเสียดทานกับน้ำ   เครื่องบินมีแรงเสียดทานกับอากาศ

           

          4.   สัมประสิทธิ์ของความเสียดทาน   เป็นค่าตัวเลขแสดงว่ามีแรงเสียดทานของวัตถุ 2 สิ่งมาก

น้อยเพียงใด   ใช้อักษร m (มิว)   เป็นสัญลักษณ์สากล

                สัมประสิทธิ์ของความเสียดทาน

m =        แรงที่ดึงวัตถุให้เคลื่อนที่

                                               แรงกดลงบนผิวสัมผัส

             หน่วยของแรงต้องเป็นหน่วยเดียวกันทั้งเศษและส่วน



ตัวอย่างการคำนวณ  

จงหาสัมประสิทธิ์ของความเสียดทานระหว่างวัตถุที่วางงบนโต๊ะ   วัตถุหนัก 5 กิโลกรัมออกแรง

ดึง 25 นิวตันในแนวราบวัตถุจึงเคลื่อนที่ช้าๆ ?

  สัมประสิทธิ์ความเสียดทาน             =  แรงที่ดึงวัตถุให้เคลื่อนที่

                                                                                                        แรงกดลงบนผิวสัมผัส

                                                                                                                                                                             
                       แรงดึงวัตถุ 25 นิวตัน ; แรงกด           =  5  X  9.8  =  49 นิวตัน

 แทนค่าสัมประสิทธิ์ความเสียดทาน   =   = 0.51              

  เมื่อวัตถุวางบนพื้น   แรงกดบนพื้นคือน้ำหนักวัตถุ N   เมื่อเราออก แรงดึงวัตถุ F เพื่อให้วัตถุเคลื่อนที่  พอออกแรงดึงก็จะมีแรงเสียดทาน

        ต่อต้านทันที   เรียกว่า   แรงเสียดทานสถิต ( static friction )  สัมประสิทธิ์  


        ความเสียดทานสถิตคือ ms   ถ้าเราออกแรงมากขึ้นจนดึงให้วัตถุเคลื่อนที่

       ได้  เมื่อ ออกแรง F1   ค่าของแรง    F1 = msN               

 ตัวอย่าง   เช่น   สัมประสิทธิ์ความเสียดทานสถิต = 0.3 วัตถุหนัก 3 กิโลกรัมหรือ 3  X  9.8 =  29.4 นิวตัน  เราต้องออกแรง  F1 =  0.3  X  29.4 = 8.82  นิวตัน  วัตถุจึงจะเริ่มขยับได้   แสดงว่าแรงเสียดทานสถิตมีตั้งแต่เริ่มดึง   คือ  = 0   จนมากสุด  msN

                ต่อจากนั้นวัตถุจะเคลื่อนที่ มีแรงเสียดทานจลน์ สัมประสิทธิ์ความเสียดทานจลน์    แรงเสียดทานจลน์จึงมีเมื่อวัตถุเคลื่อนที่   แรงดึงวัตถุให้เคลื่อนที่จะคงที่                             คือ  F2 = mkN

  Ex.  แผ่นไม้วางบนโต๊ะในการจะลากแผ่นไม้หนัก 4 kg. ไปบนพื้นโต๊ะ เริ่มลากให้ขยับได้ใช้แรงถึง           

         10 นิวตัน (F1) เมื่อแผ่นไม้เคลื่อนที่ได้แล้วใช้แรงลากเพียง 6 N. (F2) สัมประสิทธิ์ของแรงเสียดทาน

         สถิตเป็นเท่าใด ถ้าลากในแนวขนานพื้นโต๊ะ ?

              วิธีทำ        จาก สมการ                           F1 =

                                                                                        F1 =   10 N.

                                                                              N =     4  kg.          ( 4 × 9.8  =  39.2  N .)

                                     แทนค่า           ms     =     

                                                             ms     =     N.

                      สปส.ของแรงเสียดทานสถิต    =       0.25                                                      Ans.

...................................................................................................................................................................................................................

 ลิขิต ฉัตรสกุล และคณะ :  แบบฝึกหัด วิทยาศาสตร์ ว 306 ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ภาคเรียนที่ 2 ลิขิต ฉัตรสกุล และคณะ ) :

 Ex 6.   จาก Ex.5  จงหาสัมประสิทธิ์ความเสียดทานจลน์ ?

วิธีทำ  จากสมการ                        F2 = mkN

                                                   F2   =  6 N.

                                                        =  ?

                                                  N   = ( 4 kg. x  9.8 N. = 39.2 )

                                                      

                                                                 
 =     
                                                       = 
                                                        =  0.15

        สัมประสิทธิ์ของแรเสียดทานจลน์มีค่า   =  0.15                                                           Ans.

……………………………………………………………………………………………………………………………………………….

 ลิขิต ฉัตรสกุล และคณะ ) : ( แบบฝึกหัด วิทยาศาสตร์ ชั้นมัธยมปีที่ 3 ว 306

    การลดแรงเสียดทาน

                    ในกรณีที่แรงเสียดทานทำให้เกิดผลเสียต่อการเคลื่อนที่ของวัตถุ จะต้องมีการลดแรงเสียทาน ซึ่งมีหลายวิธีดังนี้

1.             ลดพื้นที่ผิวสัมผัส โดยการออกแบบยานพาหนะให้เพรียวลม และสัมผัสพื้นน้ำหรืออากาศให้น้อยที่สุด

        2.     เพิ่มความลื่นของผิวสัมผัส โดยใช้น้ำมันหล่อลื่น หรือใช้ตลับลูกปืนช่วย

        3.    ใช้ล้อ โดยวัตถุที่นำมาทำล้อควรมีผิวเรียบ กลม

     การเพิ่มแรงเสียดทาน

      ในกรณีที่แรงเสียดทานมีประโยชน์ เข่น ป้องกันการเกิดอุบัติเหตุ ทางรถยนต์ และป้องกันการหกล้มจากรองเท้า ทำได้ดังนี้

1.             เพิ่มพื้นที่ผิวสัมผัส โดยออกแบบล้อรถยนต์ให้มีหน้ากว้างพอเหมาะจะทำให้เกาะถนนได้ดี ถ้าเพิ่มพื้นที่มากเกินไปก็อาจทำให้เกิดผลเสีย

2.             ลดความลื่นของผิวสัมผัส โดยทำให้บริเวณผิวสัมผัสมีความฝืดขึ้น เช่น เพิ่มดอกของยางรถยนต์สำหรับพื้นรองเท้าควรใช้พื้นยาง หรือพื้นที่ไม่เรียบจะเกิดความปลอดภัยสูงขณะใช้เคลื่อนที่

การใช้ประโยชน์จากการลดแรงเสียดทาน ( เพิ่มเติม )

1.)        ข้อต่อกระดูกของคนเรา จะเสียดสีกันตลอดเวลาขณะเราทำงาน การลดการเสียดสีของร่างกาย คือ มีสารหล่อลื่นได้แก่ น้ำหล่อสมองไขมันสันหลัง หรือน้ำหล่อลื่นระหว่างข้อต่อกระดูก

2.)        ลูกสูบของกระบอกสูบในเครื่องยนต์ จะเสียดสีกันตลอดเวลาจึงต้องใช้สารที่ทำหน้าที่ช่วยลดการเสียดสี เช่นน้ำมันเครื่อง แต่อย่างไรก็ตามถึงแม้จะไร้สารหล่อลื่นก็ยังมีการสูญเสียพลังงานไปกับแรงเสียดทานประมาณ 25 %

3.)        การผลิตสารเคลือบ หรือฉาบบนภาชนะเพื่อให้เกิดความลื่นสารนี้คือ  PTFE ( Poly Tetrafluoro Ethylene ) มีชื่อทางการค้าว่า  เทฟลอน ใช้กับกระทะ  ถาดอบ หม้อหุงข้าว  ปัจจุบันมีการนำไปใช้กับเครื่องยนต์ ยานพาหนะที่ไม่ต้องทำการอัดฉีดด้วยสารหล่อลื่น

      การใช้ประโยชน์จากการเพิ่มแรงเสียดทาน

1.)        การผลิตน๊อตหรือตะปูเกลียว  เพื่อเพิ่มแรงเสียดทาน ทำให้มีแรงยึดเหนี่ยวได้ดี

2.)        ยางรถยนต์จะมีลวดลาย หรือเราเรียกว่า ดอกยาง เป็นร่องแคบๆ หรือหยักไปมาคล้ายฟันปลา เพื่อช่วยให้เกาะถนนได้ดีขึ้น ขณะรถแล่นไปบนพื้นถนนที่เปียก แต่ถ้าเราต้องการให้รถวิ่งได้เร็วขึ้นในถนนที่แห้งสนิท ยางรถยนต์ชนิดนี้ก็ไม่ต้องมีลวดลายหรือดอกยาง เช่นรถแข่งสูตร 1  ( Formula One )

3.)        การทำให้พื้นมีความขรุขระ เพราะจะทำให้การเดินและการทรงตัวดีกว่าพื้นเรียบและขัดมัน ซึ่งถ้าพื้นไม่มีแรงเสียดทานเลย เราจะเดินไม่ได้

4.)         พื้นรองเท้าผลิตโดยใช้วัสดุ ที่เพิ่มแรงเสียดทาน ระหว่างพื้นกับรองเท้า เพื่อการทรงตัวและเคลื่อนไหวได้สะดวกขึ้น

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น